یادداشت؛
رهاسازی حقابه محیط‌زیستی از سدها تنها یک اقدام فنی و مقطعی نیست، بلکه ضرورتی حیاتی برای حفظ سلامت رودخانه‌ها و پایداری اکوسیستم‌های آبی به شمار می‌رود. رودخانه‌ها همانند شریان‌های زنده طبیعت، حیات‌بخش سرزمین‌اند و بقا و پویایی گیاهان، آبزیان و گونه‌های جانوری بسیاری به جریان طبیعی آب وابسته است. بدون این جریان‌ها، چرخه‌های حیاتی طبیعت دچار اختلال می‌شوند و کیفیت زندگی انسان‌ها نیز به‌طور مستقیم تحت تأثیر قرار می‌گیرد.
اگرچه رهاسازی‌های کوتاه‌مدت و مقطعی می‌تواند تا حدی اثرات خشکی بستر رودخانه را کاهش دهد، اما چنین اقداماتی به هیچ عنوان جایگزین الگوهای طبیعی و پایدار جریان آب نخواهند بود. تجربه جهانی و مطالعات علمی نشان داده است که جریان‌های زیست‌محیطی مؤثر باید دارای حجم کافی، زمان‌بندی مناسب، استمرار در طول سال و تغییرپذیری طبیعی متناسب با فصل‌ها باشند. تنها در این صورت است که می‌توان نیازهای زیستی موجودات آبزی، فرآیندهای طبیعی خودپالایی رودخانه‌ها و کیفیت زیستگاه‌های آبی را تضمین کرد.
شرکت آب منطقه‌ای مرکزی در چارچوب قوانین، مقررات و سیاست‌های کلان کشور، صیانت از حقابه محیط‌زیستی را به عنوان یک اولویت مهم در دستور کار قرار داده است. ما بر این باوریم که مدیریت منابع آب نباید تنها به تأمین نیازهای شرب، صنعت و کشاورزی محدود شود، بلکه باید همزمان با این مأموریت‌ها، سلامت رودخانه‌ها، حفظ تنوع زیستی و استمرار حیات طبیعت نیز مدنظر قرار گیرد.
بی‌تردید حفاظت از محیط‌زیست به‌ویژه منابع آبی، سرمایه‌گذاری بلندمدتی است برای آیندگان؛ چرا که حفاظت از رودخانه‌ها و تالاب‌ها در حقیقت حفاظت از زندگی امروز و فردای مردم به شمار می‌رود.
